هنگامی که قلب شروع به تپیدن می‌کند، قفسه سینه شما منقبض می‌شود، و احساس شدید و شومی بر شما غلبه می‌کند، ممکن است در حال تجربیهٔ فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) یا حمله پانیک یا هر دو باشید.
فیبریلاسیون دهلیزی یکی از رایج‌ترین اشکال ضربان قلب نامنظم یا غیرمعمول است که در غیر این صورت به‌عنوان آریتمی قلبی شناخته می‌شود.
هنگامی که مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی هستید، دو حفرهٔ بالای قلب شما (دهلیزها) به طور نامنظم منقبض شده و شل می‌شوند و مانع از جریان خون به حفره‌های پایینی (بطن‌ها) می‌شوند.
یک اپیزود فیبریلاسیون دهلیزی می‌تواند تعدادی علائم فیزیکی داشته باشد، اما همچنین می‌تواند یک رویداد استرس‌زای عاطفی باشد. برای برخی از افراد، علائم فیبریلاسیون دهلیزی دقیقاً شبیه علائم حمله پانیک است، و در لحظه تشخیص، اینکه کدام یک را تجربه می‌کنید، می‌تواند دشوار باشد.
تفاوت بین فیبریلاسیون دهلیزی و حملات پانیک
شما می‌توانید حملات فیبریلاسیون دهلیزی و پانیک را به طور هم‌زمان، پشت‌سرهم یا مستقل از یکدیگر تجربه کنید.
درحالی‌که هر دو بیماری علائم مشترکی دارند و واکنش ترس یا اضطراب ایجاد می‌کنند، تفاوت‌هایی اساسی بین این دو وجود دارد.
مکانیسم‌های زیربنایی
فیبریلاسیون دهلیزی بیماری‌ای قلبی است. تغییر سیگنال الکتریکی که در حفره‌های بالای قلب رخ می‌دهد، عملکرد انقباض غیرمعمولی ایجاد می‌کند، درحالی‌که تغییرات ساختاری و اختلال در عملکرد سیستم عصبی ممکن است بر نظم ریتم تأثیر بگذارد.
حملات پانیک تجربه‌ای احساسی با منشأ در مغز است که اغلب با علائم فیزیکی تظاهر می‌کند.
درحالی‌که دلایل دقیق حملات پانیک به‌خوبی شناخته نشده‌است، مکانیسم‌های زمینه‌ای ممکن است به تغییر سطوح انتقال‌دهنده‌های عصبی یا تغییرات ساختاری در مغز مرتبط باشند.
جزء عاطفی
درحالی‌که فیبریلاسیون دهلیزی می‌تواند برای برخی افراد ناراحت‌کننده باشد، احساسات همیشه یک عامل نیست.
اگر مدتی است با تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی زندگی کرده‌اید، ممکن است به احساسات و علائم این بیماری عادت کرده باشید.
شما ممکن است فیبریلاسیون دهلیزی را بدون هیچ پاسخ احساسی تجربه کنید. در واقع، ممکن است فیبریلاسیون دهلیزی بدون علائم قابل‌توجه، فیزیکی یا احساسی رخ دهد.
حملات پانیک، از سوی دیگر، به‌عنوان تجربیات عاطفی شناخته می‌شوند.
علائم فیبریلاسیون دهلیزی
ممکن است هنگام زندگی با فیبریلاسیون دهلیزی همیشه علائمی را تجربه نکنید. علائم رایج این بیماری عبارت‌اند از:
- تپش قلب، از جمله ضربان قلب سریع یا نامنظم
- خستگی
- سرگیجه، غش، یا سبکی سر
- درد یا فشار قفسه سینه
- تنگی نفس
- فشارخون پایین
- عدم تحمل ورزش
- پریشانی عاطفی
- علائم حمله پانیک
حملات پانیک در هنگام وقوع علائم قابل‌توجهی دارند، از جمله:
- ضربان قلب تسریع شده
- عرق‌کردن
- لرزیدن
- درد یا فشار قفسه سینه
- احساس خفگی یا تنگی نفس
- حالت تهوع
- لرز یا گرگرفتگی
- احساس شدید ترس یا وحشت
- اضطراب
- ترس
- احساس سوزن‌سوزن‌شدن
- احساس جدایی از واقعیت یا خود
آیا فیبریلاسیون دهلیزی می‌تواند باعث حملات پانیک شود؟
در حال حاضر هیچ مطالعه‌ای وجود ندارد که نشان دهد فیبریلاسیون دهلیزی به طور مستقیم باعث حملات پانیک می‌شود. بااین‌حال، اگر فیبریلاسیون دهلیزی به‌خصوص برای شما ناراحت‌کننده باشد، حملات پانیک ممکن است.
برای نمونه، علائم فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است ناراحت‌کننده و ترسناک باشد که می‌تواند به احساس اضطراب منجر شود.
آیا حملات پانیک می‌تواند باعث فیبریلاسیون دهلیزی شود؟
نقش اختلالات اضطرابی به‌عنوان یک عامل خطر برای فیبریلاسیون دهلیزی تا حد زیادی موردمطالعه قرار نگرفته است. بااین‌حال، در سال 2019، یک مقاله مروری دربارهٔ فیبریلاسیون دهلیزی باعث شد دلیلی منطقی برای اضطراب به‌عنوان یک عامل خطر مستقل در نظر گرفته شود.
نویسندگان خاطرنشان کردند که اضطراب به طور بالقوه می‌تواند با ایجاد تغییرات سیستم عصبی خودمختار که می‌تواند بر عملکرد قلب تأثیر بگذارد، وقوع فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد.
گزینه‌های درمانی فیبریلاسیون دهلیزی در مقابل حملات پانیک
علائم مشابه ممکن است برای شما سؤال ایجاد کند که آیا فیبریلاسیون دهلیزی یا حملات پانیک را تجربه می‌کنید، اما درمان این شرایط بسیار متفاوت است.
درمان فیبریلاسیون دهلیزی
فیبریلاسیون دهلیزی را می‌توان از طریق آزمایش‌های تشخیصی، به‌ویژه از طریق استفاده از نوار قلب (ECG) که عملکرد قلب شما را در طول زمان ترسیم می‌کند، شناسایی کرد.
اگر فیبریلاسیون دهلیزی وجود داشته باشد، تیم مراقبت‌های بهداشتی شما احتمالاً انواع روش‌های سبک زندگی، دارویی و رویه‌ای را بسته به‌شدت بیماری و سایر شرایط پزشکی زمینه‌ای توصیه می‌کند.
هدف از تغییرات سبک زندگی، پرداختن به جنبه‌های قابل‌کنترل زندگی روزمره است که ممکن است پیشرفت یا شدت فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد. تغییرات سبک زندگی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- مدیریت وزن
- الزامات ورزش بدنی
- کاهش یا حذف الکل مصرفی
- درمان سوءمصرف مواد
- تغییرات رژیم غذایی مانند کاهش مصرف نمک
- ترک سیگار
درمان فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است نیاز به استفاده از داروهایی داشته باشد که ضربان قلب را کاهش می‌دهند یا به‌عنوان ضدآریتمی عمل می‌کنند، مانند:
- مسدودکننده‌های کانال کلسیم
- بتابلاکرها
- دیگوکسین
- فلکائینید
- پروپافنون
همچنین ممکن است از داروهایی بهره‌مند شوید که به مدیریت سایر شرایط مرتبط با فیبریلاسیون دهلیزی مانند سکته مغزی، فشارخون بالا، دیابت یا کلسترول بالا کمک می‌کنند.
اگر فیبریلاسیون دهلیزی شدید باشد یا نگرانی‌های قابل‌توجهی ایجاد کند، متخصص مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است یکی از روش‌های جراحی زیر را توصیه کند:
- ایمپلنت ضربان‌ساز
- کاردیوورژن الکتریکی
- آبلاسیون
- بسته‌شدن زائده شریان چپ
- درمان حملات پانیک
برخلاف فیبریلاسیون دهلیزی، حملات پانیک عمدتاً از طریق مداخلات روان‌شناختی با استفاده از دارو برای تکمیل درمان شناختی رفتاری (CBT) درمان می‌شوند.
در طول درمان شناختی رفتاری، متخصص مراقبت از سلامت روان شما بر کمک به بازسازی الگوهای تفکر، رفتار و واکنشی که ممکن است در حملات پانیک نقش داشته باشد، تمرکز می‌کند.
درمان روان‌شناختی شامل ایجاد مکانیسم‌های مقابله‌ای جدید، ایجاد مهارت‌های کاهش استرس و کشف روش‌های آرامش‌بخشی است، درحالی‌که درعین‌حال علل زمینه‌ای احساسات شما را بررسی می‌کند.
درحالی‌که بسیاری از افراد تسکین حمله پانیک را تنها با درمان شناختی رفتاریتجربه می‌کنند، داروها می‌توانند به کاهش سریع‌تر علائم در زمانی که درمان شناختی رفتاری در حال انجام است کمک کنند.
داروهایی که معمولاً برای کمک به درمان حملات پانیک استفاده می‌شوند عبارت‌اند از:
- بتابلاکرها
- داروهای ضدافسردگی
- داروهای ضداضطراب
اگر حملات پانیک مکرر است و باعث اختلال قابل‌توجه در زندگی روزمره شما می‌شود، ممکن است اختلال پانیک داشته باشید.
خلاصه
فیبریلاسیون دهلیزی نوعی آریتمی قلبی است که می‌تواند با علائمی مانند تپش قلب با ضربان قلب نامنظم، خستگی، تنگی نفس و احتمالاً ناراحتی عاطفی ظاهر شود.
درحالی‌که بسیار شبیه به تجربه یک حمله پانیک است، فیبریلاسیون دهلیزی مستقیماً قلب را درگیر می‌کند، درحالی‌که حملات پانیک ریشه در مدارهای مغزی و تجربه احساسی دارند.
زندگی کردن با هر دو شرایط ممکن است و تجربهٔ یکی می‌تواند بر دیگری نقش داشته باشد. بااین‌حال، هیچ رابطهٔ علت و معلولی مستقیمی بین این دو وجود ندارد.
منبع: