آریتمی وضعیتی است که در آن قلب خیلی سریع، خیلی آهسته یا نامنظم می‌زند.
در بسیاری از موارد، آریتمی ممکن است جدی نباشد یا به هیچ درمانی نیاز نداشته باشد. بااین‌حال، اگر پزشک متوجه شود که آریتمی می‌تواند منجر به مشکلات قلبی جدی‌تر شود، ممکن است دارو تجویز کند.
چندین نوع دارو می‌تواند به کنترل یا رفع آریتمی کمک کند. نوع مناسب برای شما بستگی به نوع آریتمی شما دارد.
در اینجا آنچه باید دربارهٔ داروهایی که آریتمی را درمان می‌کنند، بدانید آورده شده‌است.
داروهای ضدآریتمی
در صورت ابتلا به تاکی‌کاردی (ضربان قلب سریع) یا ضربان قلب زودرس یا اضافی ممکن است داروهای ضدآریتمی تجویز شود. این داروها برای اصلاح ریتم قلب شما کار می‌کنند. آن‌ها با تغییر جریان الکتریکی که باعث ضربان قلب شما می‌شود، ریتم طبیعی قلب را بازیابی می‌کنند.
بیشتر داروهای ضدآریتمی به شکل قرص هستند و معمولاً در طولانی‌مدت استفاده می‌شوند. در موارد اورژانسی، برخی از آن‌ها را می‌توان به‌صورت داخل وریدی تجویز کرد. رایج‌ترین داروها در این دسته عبارت‌اند از:
- آمیودارون (Cordarone، Pacerone)
- فلکائینید (Tambocor)
- ایبوتیلید (Corvert) که فقط می‌تواند از طریق IV داده شود
- لیدوکائین (Xylocaine) که فقط می‌تواند از طریق IV داده شود
- پروکائین آمید (پروکان، پروکانبید)
- پروپافنون (ریتمول)
- کینیدین (بسیاری از نام‌های تجاری)
- توکائینید (تونوکارید)
درحالی‌که این داروها می‌توانند به اصلاح آریتمی کمک کنند، همچنین این خطر وجود دارد که باعث شوند آریتمی دوباره یا بیشتر اتفاق بیفتد. به این پروآریتمی می‌گویند. اگر در حین مصرف داروی ضدآریتمی دچار پروآریتمی شدید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
مسدودکننده‌های کانال کلسیم
اگر آنژین صدری (درد قفسه سینه)، فشارخون بالا یا پایین و آریتمی دارید، پزشک ممکن است مسدودکننده کانال کلسیم را تجویز کند. این داروها رگ‌های خونی شما را گشاد می‌کنند. این باعث می‌شود خون بیشتری به قلب جریان یابد که به کاهش درد قفسه سینه و کاهش فشارخون کمک می‌کند.
این داروها همچنین می‌توانند ضربان قلب شما را کاهش دهند. کاهش ضربان قلب و کاهش فشارخون فشار روی قلب شما را کاهش می‌دهد و خطر آریتمی را کاهش می‌دهد.
بیشتر مسدودکننده‌های کانال کلسیم به شکل قرص هستند، اما برخی به‌صورت داخل وریدی (IV) نیز در دسترس هستند. مسدودکننده‌های کانال کلسیم برای استفادهٔ طولانی‌مدت هستند.
نمونه‌هایی از مسدودکننده‌های رایج کانال کلسیم عبارت‌اند از:
- آملودیپین (Norvasc)
- دیلتیازم (کاردیزم، تیازاک)
- فلودیپین
- ایسرادیپین
- نیکاردیپین (Cardene SR)
- نیفدیپین (پروکاردیا)
- نیولدیپین (سولار)
- وراپامیل (Calan، Verelan، Covera-HS)
عوارض جانبی این داروها متفاوت است. برخی از افراد تاکی‌کاردی، سرگیجه، یبوست و سردرد را تجربه می‌کنند. سایر عوارض جانبی جدی‌تر افراد شامل بثورات پوستی یا تورم در پاها است.
مسدودکننده‌های بتا
اگر تاکی‌کاردی برای شما تشخیص داده شده باشد، پزشک ممکن است یک بتابلاکر تجویز کند.
بتابلاکرها عملکرد هورمون آدرنالین را متوقف می‌کنند. این می‌تواند تاکی‌کاردی شما را با کاهش ضربان قلب تسکین دهد. همچنین می‌تواند فشارخون شما را کاهش دهد و استرس بر روی قلب شما را کاهش دهد. نمونه‌هایی از مسدودکننده‌های بتا عبارت‌اند از:
- آسبوتولول (Sectral)
- آتنولول (تنورمین)
- بیسوپرولول (زبتا)
- متوپرولول (Lopressor، Toprol-XL)
- نادولول (کارگارد)
- پروپرانولول (Inderal LA، InnoPran XL)
از عوارض جانبی بتابلاکرها می‌توان به خستگی و سردرد اشاره کرد. گاهی اوقات این داروها بر سیستم گوارشی شما نیز تأثیر می‌گذارند. برخی از افراد مشکلات معده، یبوست یا اسهال را گزارش می‌کنند.
داروهای ضدانعقاد
داروی ضدانعقاد رقیق‌کنندهٔ خون است. اگر آریتمی شما را در معرض خطر لخته‌شدن خون یا سکته مغزی ناشی از لخته‌شدن خون قرار دهد، ممکن است پزشک یک داروی ضدانعقاد تجویز کند.
برای برخی افراد، ریتم غیرطبیعی قلب، نحوهٔ جریان خون در سیستم آن‌ها را تغییر می‌دهد. برای نمونه، فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است باعث تجمع خون در قلب شود که ممکن است منجر به لخته‌شدن خون شود.
داروهای ضدانعقاد مشکل ریتم قلب شما را برطرف نمی‌کنند. آن‌ها فقط به کاهش خطر لخته‌شدن خون ناشی از آریتمی‌های خاص کمک می‌کنند.
وارفارین (کومادین) یکی از رایج‌ترین داروهای ضدانعقاد است. بااین‌حال، داروهای ضدانعقاد خوراکی غیر ویتامین کا (NOACs) در حال حاضر به‌جای وارفارین توصیه می‌شود، مگر اینکه تنگی متوسط تا شدید میترال یا دریچهٔ مصنوعی قلب داشته باشید. NOACها عبارت‌اند از:
- دابیگاتران (پراداکسا)
- ریواروکسابان (Xarelto)
- آپیکسابان (Eliquis)
- ادوکسابان (Savaysa)
داروهای ضدانعقاد مؤثر هستند، اما همچنین ممکن است بدن شما کمتر قادر به توقف خونریزی شود. به همین دلیل، باید مراقب هرگونه علائم خونریزی داخلی مانند مدفوع خونی، کبودی‌های متعدد و استفراغی که شبیه تفاله قهوه است باشید.
اگر پزشک متوجه شود که خطر لخته‌شدن خون در شما کمتر است، ممکن است به‌جای وارفارین، آسپرین تجویز کند. آسپرین به‌اندازهٔ وارفارین رقیق‌کنندهٔ خون نیست. بااین‌حال، خطر کمتری برای ایجاد خونریزی دارد.
با پزشک خود صحبت کنید
قلب شما اندامی بسیار مهم است. برای ایمن ماندن در هنگام مصرف داروهای خود، این نکات را امتحان کنید:
- برای درک داروهایی که برای شما تجویز کرده است، با پزشک خود کار کنید.
- داروهای خود را فقط طبق دستور مصرف کنید.
- در مورد سایر شرایط پزشکی‌ای که دارید و داروهایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
- در صورت مشاهدهٔ هر چیز غیرطبیعی یا عوارض جانبی حاد فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
منبع: