قلب شما برای ارسال خون به اندام‌های اصلی شما به یک ریتم ثابت متکی است. اگر قلب در یک ریتم ثابت نباشد، پزشک ممکن است ضربان‌ساز را توصیه کند.
نشانه‌ها، میانگین سن و ملاحظات مربوط به ضربان‌ساز در زنان با مردان متفاوت است. به خواندن ادامه دهید تا در مورد کاشت ضربان‌ساز زیر پوستی در زنان بیشتر بدانید.
کاشت پیس میکر چیست؟
اگر قلب شما ریتم منظمی نداشته باشد، پزشک ممکن است کاشت ضربان‌ساز را توصیه کند. درحالی‌که شایع‌ترین دلیل برای کاشت ضربان‌ساز در مردان بلوک دهلیزی بطنی است (قطع سیگنال‌های الکتریکی از دهلیز قلب به بطن‌های آن)، نشانه‌ها در زنان معمولاً متفاوت است.
شایع‌ترین شرایط که منجر به قراردادن ضربان‌ساز در زنان می‌شود عبارت‌اند از:
- سندرم سینوس بیمار (SSS). SSS وضعیتی است که در آن سلول‌های ضربان‌ساز طبیعی قلب به‌درستی کار نمی‌کنند. در نتیجه، قلب همیشه نمی‌تواند ریتم طبیعی خود را حفظ کند. ضربان قلب ممکن است خیلی سریع، خیلی آهسته یا بین این دو تلنگر باشد.
- فیبریلاسیون دهلیزی با برادی آریتمی. فیبریلاسیون دهلیزی زمانی اتفاق می‌افتد که بین پیام‌های الکتریکی ارسال‌شده از بالای قلب (دهلیزها) به پایین قلب (بطن‌ها) قطع شود. در نتیجه، قلب ممکن است نتواند ضربان و ریتم منظمی داشته باشد. اگر این اتفاق با برادی کاردی (ضربان قلب آهسته) رخ دهد، ممکن است علائمی مانند احساس غش، سرگیجه و خستگی داشته باشید.
انواع دستگاه‌ها
قلب دارای سلول‌های خاصی به نام سلول‌های ضربان‌ساز است که سیگنال‌های الکتریکی را از طریق یک مسیر خاص برای تولید ضربان قلب ارسال می‌کند. گاهی اوقات این سلول‌ها به‌خوبی کار نمی‌کنند و قلب از ریتم خارج می‌شود.
یک ضربان‌ساز قابل‌کاشت این شرایط را با ارسال سیگنال‌های الکتریکی خود برای حفظ ریتم قلب درمان می‌کند. برای انجام این کار، پزشک معمولاً سیم‌های خاصی به نام لید را به حفره‌های فوقانی و احتمالاً تحتانی قلب می‌کشد.
دکتر سیم‌ها را به دستگاه کوچکی به نام ژنراتور وصل می‌کند که به‌اندازهٔ یک جعبه کبریت است. این دستگاه دارای باتری و مدار کامپیوتری است که برای حفظ ریتم قلب کار می‌کند.
برخی از انواع مختلف ضربان‌ساز و دستگاه‌های کاشتنی قلب عبارت‌اند از:
- ضربان‌ساز قابل‌کاشت. بیشتر ضربان‌سازها به دهلیزها یا حفره‌های فوقانی قلب سرعت می‌دهند. این به این دلیل است که به طور سنتی، سلول‌های ضربان‌ساز از دهلیز شروع می‌شوند.
- ضربان‌ساز دوبطنی. این نوع ضربان‌ساز که به‌عنوان دستگاه درمانی همگام‌سازی مجدد قلب نیز شناخته می‌شود، پمپاژ دهلیز راست و هر دو بطن را هماهنگ می‌کند.
- دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل‌کاشت (ICD). این دستگاه کمی بزرگ‌تر از ضربان‌ساز معمولی است و می‌تواند یک شوک الکتریکی کوچک به قلب وارد کند اگر قلب به یک ریتم بالقوه کشنده برود.
- ضربان‌ساز و ICD. برخی از افراد ممکن است از ضربان‌ساز و ICD بهره ببرند. بااین‌حال، همهٔ دستگاه‌های کاشته‌شده هر دو را انجام نمی‌دهند.
قراردادن دستگاه
هر یک از این گزینه‌های دستگاه کاشتنی در زیر پوست قرار می‌گیرد که قابل‌مشاهده است. جایگزینی به نام ضربان‌ساز بدون‌سرب وجود دارد. پزشک این دستگاه را وارد بطن راست می‌کند. درحالی‌که ضربان‌ساز داخلی و کاشته‌شده است، مانند یک ضربان‌ساز معمولی قابل‌مشاهده نیست.
بااین‌حال، همه بیماران نمی‌توانند ضربان‌ساز بدون‌سرب دریافت کنند. این امر مخصوصاً در صورتی صادق است که به ضربان‌دهی دو حفره‌ای نیاز دارید یا به شما گفته شده که اختلال عملکرد گره سینوسی دارید.
هنگام قراردادن پیس میکر چه انتظاری باید داشت
کاشت پیس میکر ممکن است به‌صورت سرپایی یا بستری انجام شود، بسته به دلیل قراردادن پیس میکر. برخی از مراحل اساسی به این صورت است:
- حداقل 8 ساعت قبل از انجام عمل، غذا و نوشیدنی نخواهید خورد.
- روز عمل به بیمارستان خواهید رفت. شما معمولاً یک IV انجام می‌دهید، قبل از عمل تحت الکتروکاردیوگرام (EKG) قرار می‌گیرید و دستگاه‌های نظارتی را قرار می‌دهند.
- شما به اتاق عمل ویژه‌ای می‌روید که در آن پزشک از فلوروسکوپی (اشعه ایکس) برای مشاهدهٔ قلب و رگ‌های خونی استفاده می‌کند تا تشخیص دهد که ضربان‌ساز را کجا قرار دهد.
- قفسهٔ سینه و شانهٔ شما با محلول مخصوص تمیز می‌شود و با بی‌حسی موضعی بی‌حس می‌شود.
- پزشک یک برش کوچک در قفسهٔ سینه شما ایجاد می‌کند و سیاهرگی را شناسایی می‌کند که به آن‌ها اجازه می‌دهد سرنخ‌های دستگاه را به قلب بپیچند. شما نباید این اتفاق را احساس کنید.
- پزشک برشی در قفسهٔ سینه ایجاد می‌کند (معمولاً) که به‌عنوان “جیب” برای دستگاه ضربان‌ساز عمل می‌کند. پزشک لیدها را به دستگاه متصل کرده و آن را آزمایش می‌کند.
- به اتاق ریکاوری برده می‌شوید و دستورالعمل‌هایی درباره نحوهٔ مراقبت از محل قراردادن ضربان‌ساز به شما داده می‌شود.
بازیابی عمل چگونه است؟
پس از کاشت ضربان‌ساز ممکن است کمی درد داشته باشید. برخی از اقدامات فوری عبارت‌اند از:
- تمیز و خشک نگه‌داشتن محل درج
- در صورت توصیهٔ پزشک، حمام و دوش‌گرفتن را از سر بگیرید
- اجتناب از حرکات شدید مربوط به بازو در نزدیکی محل نصب ضربان‌ساز، مانند بلندکردن بازو از بالای سر یا کشش بیش از حد
- از حرکت‌دادن یا لمس مکرر ضربان‌ساز زیر پوست خودداری کنید
- طبق توصیه، پانسمان را روی محل قراردادن ضربان‌ساز تنظیم کنید
معمولاً می‌توانید انتظار داشته باشید که علائم شما (مانند درد) حدود 1 تا 2 هفته پس از کاشت ضربان‌ساز بهبود یابد. بااین‌حال، ممکن است پزشک شما توصیه کند که فعالیت خود را تا 4 تا 6 هفته محدود کنید. این ممکن است شامل فعالیت جنسی باشد یا نباشد.
اگر در هر زمانی از علائم یا دستورالعملی مطمئن نیستید، با پزشک خود تماس بگیرید.
خطرات احتمالی کاشت ضربان‌ساز در زنان چیست؟
مشخص شده است که زنان در مقایسه با مردان دارای خطرات خاصی در رابطه با کاشت ضربان‌ساز هستند. به طور خاص، طبق تحقیقات، احتمال بیشتری وجود دارد که آن‌ها پنوموتوراکس (ریه فروریخته) و هماتوم پاکت (کبودی داخلی یا تورم ناحیه) را تجربه کنند.
بااین‌حال، زنان معمولاً در مقایسه با مردان عفونت‌های مرتبط با دستگاه کمتری را تجربه می‌کنند.
اگر هر یک از علائم زیر را دررابطه‌با محل قراردادن ضربان‌ساز خود تجربه کردید، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
- زخم قرمز، در لمس داغ یا متورم است.
- زخم شروع به تخلیهٔ مایع می‌کند.
- درد شما به‌جای بهترشدن بدتر می‌شود.
- خون قرمز روشنی دارید که از محل برش می‌آید یا برش باز است.
در صورت تجربهٔ هر یک از موارد زیر با ۱۱۵ تماس بگیرید:
- از حال می‌روید.
- مشکل تنفس دارید.
- احساس می‌کنید که قلب شما شروع به ضربان نامنظم می‌کند.
در مورد قراردادن پیس میکر نیز ملاحظاتی برای خانم‌ها وجود دارد. ازآنجاکه ضربان‌ساز معمولاً در ناحیهٔ قفسهٔ سینه قرار دارد، جای زخم یا اندازهٔ آن ممکن است برخی از فعالیت‌ها مانند پوشیدن سوتین یا انداختن کیف را ناخوشایند کند. اگر نگرانی‌هایی درباره تصویر بدن یا عملکرد مربوط به ضربان‌ساز دارید، باید با پزشک خود صحبت کنید.
برخی از پزشکان ممکن است با جراح پلاستیک مشورت کنند که می‌تواند روش‌های منحصربه‌فردی مانند فلپ‌های پوستی یا روش زیر سینه‌ای را برای کاهش دید پیس میکر پیشنهاد کند.
ضربان‌ساز زیرپوستی چقدر در طول زمان دوام می‌آورد؟
برای افرادی که به ضربان‌ساز نیاز دارند، کاشت می‌تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی شود. زنان به طور خاص زمان بقای طولانی‌تری نسبت به مردان دارند، حتی اگر معمولاً در سن متوسط بالاتر ضربان‌ساز دریافت می‌کنند.
به گفتهٔ سازمان غذا و دارو، خود دستگاه ضربان‌ساز معمولاً برای 7.5 تا 15 سال طراحی شده‌است. بیشتر افراد ممکن است بین 6 تا 10 سال پس از کاشت نیاز به تعویض باتری داشته باشند. یک متخصص قلب معمولاً دستگاه را در قرارهای منظم نظارت می‌کند تا عمر باتری آن را بررسی کند.
سخن پایانی
ضربان‌سازها می‌توانند یک مداخلهٔ نجات‌دهندهٔ زندگی باشند. آن‌ها به اصلاح ریتم قلب کمک می‌کنند که می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد. بااین‌حال، اگر در مورد قراردادن ضربان‌ساز یا عوارض آن نگرانی‌هایی دارید، باید قبل از عمل با پزشک خود در مورد آن‌ها صحبت کنید.
منبع: